Páginas
capítulo 5
BLANCO Y EN BOTELLA
5. Euskalduna naiz / Je suis basque
Quelqu’un a dit qu’on peut
guérir du nationalisme en voyegant. Si on en a, bien sûr.
À Marseille, en France, j’ai
découvert que j’était latin, pas anglosaxon ;
du nord, pas du sud ; basque et navarre, mais sans nation.
Alguien dijo que el nacionalismo se
cura viajando. Siempre que se tenga, supongo.
En Marseille, Francia, descubrí que
era latino, no anglosajón; nórdico, no sureño; vasco y navarro, pero sin
nación.
Creo que la única nación aceptable
es la frontera, lo apátrida, el saberse efímero y, al mismo tiempo, de ningún
lugar.
Publicado por
juan
0
comentarios


Enviar por correo electrónicoEscribe un blogCompartir en XCompartir con FacebookCompartir en Pinterest
Etiquetas:
Capítulo 5
capítulo 4
BLANCO Y EN BOTELLA
4. Estamos vigilados / Adi egon
Llegué a Bilbao
cuando aún era feo, duro y hermoso.
Aprendí a vivir solo
y a ser nosotros. También arte, euskera, amodioa (amor) y celos.
Fuimos a
mítines/conciertos, Massiel PSOErekin eta ardo sahatu bat (con el PSOE y una bota
de vino)
Una vez “gora ETA
militarra” oihukatu nuen (grité “gora ETA”) y antes del silencio,
lotsatu nintzen (me avergoncé).
Beste batean, gure
etxetik ateratzean lagun bat atxilotu zuten (otra, al salir de nuestra casa,
detuvieron a un amigo) eta momentu horretan jakin genuen (y en ese momento
supimos) “que estábamos vigilados”.
Publicado por
juan
0
comentarios


Enviar por correo electrónicoEscribe un blogCompartir en XCompartir con FacebookCompartir en Pinterest
Etiquetas:
Capítulo 4
Suscribirse a:
Entradas (Atom)