capítulo 6

BLANCO Y EN BOTELLA
6. Vuelta a empezar / Behin eta berriro

En 1992 acabaron muchos sueños.
Ese año empecé a vivir en “la ciudad de los prodigios”, Vitoria-Gasteiz.
Pocos lugares albergaban tantas personas excepcionales (Bego, Paco…).
Pocas ciudades ofrecían una oferta cultural parecida.
Ningún sueño de calidad de vida se había aproximado tanto a la realidad.
La Cultura, entonces, era un arma cargada de futuro.
Poco a poco, la incertidumbre sobre el futuro comenzó a destruir la Cultura.


Mila bederatziehun eta laurogeita hamabian amets asko amaitu ziren.
Urte horretan “mirarien hirian” bizitzen jarri nintzen, Gasteizen.
Oso leku gutxitan aurki zitekeen horrenbeste pertsona bikain: Bego, Paco, besteak beste.
Oso hiri gutxitan halako eskaintza kultural oparoa.
Bizi-kalitatearen ametsa errealitatetik hurbil zen, beste inon eta inoiz baino gehiago.
Garai hartan, Kultura etorkizunez beteriko arma zen.
Pixkanaka, etorkizunarekiko ziurgabetasuna Kultura hondatzen, narriatzen, pitzatzen hasi zen.

No hay comentarios:

Publicar un comentario